Rahip Gabriele Amorth: Katolik Kilisesi’nin hayatı sinemaya çekilen şeytan çıkarma vazifelisi

Gabriele Amorth çocukken, her Pazar günü, Roma’nın yaklaşık 400 kilometre kuzeyindeki bir İtalyan kenti olan Modena’da Katolik ayinine götürülürdü.

Ancak dikkatini dini ayinlerden çok, kilisenin etrafında oynadığı saklambaça veriyordu.

O vakitler bu yaramaz çocuğun dünyanın en ünlü şeytan kovucularından biri olacağını kimse kestirim edemezdi.

Şeytan çıkarma hakkında kitaplar yazan ve bir Netflix belgeseline de husus olan Peder Amorth 160 binden seans argümanıyla, artık bir Hollywood sinemasının de kahramanı oldu.

Nisan ayında dünya çapında vizyona giren ve başrolünde Russell Crowe’un yer aldığı The Pope’s Exorcist isimli sinema, Peder Amorth’un iki kitabından uyarlandı.

2016 yılında 91 yaşında bir akciğer hastalığından ölen İtalyan din adamı, deneyimlerini, “Bir Şeytan Çıkarıcı’nın hikayesi” ile “Bir Şeytan Çıkarıcının Yeni Hikayeleri” kitaplarında toplamıştı.

Sürpriz atama

Gabriele Amorth 1 Mayıs 1925’te dünyaya geldi. İkinci Dünya Savaşı’nda bir partizan olarak Nazilere karşı savaştı ve hatta savaşın bitiminden on yıllar sonra askeri cüret madalyasıyla ödüllendirildi.

Hukuk ve gazetecilik diploması aldı ve bir müddet Hristiyan Demokrat Parti saflarında siyaset yaptı. Birebir yıllarda dini anlatı konusunda bir yeteneği olduğunu da keşfetmişti.

Peder Amorth, 1954’te rahip olarak atanmasına karşın, fakat 32 yıl sonra şeytan kovucu unvanı aldı. Bu kararın kendisine bağlı olmadığını söylediği de kayıtlara geçti.

Ataması, o periyot Roma Kilisesi’nin en üst idari yetkilisi olarak misyon yapan ve şeytan çıkarma ayrıcalığını muhakkak rahiplere devretme yetkisine sahip olan Kardinal Ugo Poletti (1914-1997) tarafından yapıldı.

Peder Amorth, 1986 yılında bir sabah Kardinal Polleti’nin makamına uğramıştı.

Sohbet sırasında, 36 yıl boyunca Roma Piskoposluğunun şeytan kovucusu olarak vazife yapan Peder Candido Amantini’ye (1914-1992) olan hayranlığından bahsetti.

Peder Amorth’ın aktardığına nazaran, Kardinal Poletti, Peder Amantini’nin asistanı olarak çalışması için o saniyede onu bir şeytan kovucu ilan etti.

Ele geçirilmiş olma emareleri neler

Peder Amorth birkaç gün sonra vazifeye başladı. Birinci iş olarak Katoliklikte şeytan çıkarma seansının olmazsa olmazı 21 kuralı ezberledi.

Şeytan kovma seanslarında hem Eski hem de Yeni Ahit’te bahsediliyor. Vatikan ayinlerle ilgili yönergelerini en son 1999’da güncelledi.

Peder Amorth, kitaplarında da anlattığı üzere, ele geçirildiğini tez eden herkes aslında bir şeytanla savaşıyor değil.

İtalyan din adamı, seansa karar vermeden evvel, kişinin evvel psikiyatrik bir sorunu olmadığını kanıtlamasını istiyordu.

Peder Amorth, “Öncelikle teşhisi görmek istiyorum” diye anlatıyordu.

Katolik Kilisesi doktrinine nazaran, bedene şeytan girmiş olmasının temel emareleri şöyle:

Peder Amorth, şeytan çıkarma ayinlerinden birinde, 11 yaşındaki bir çocuğun dört iri yarı adamın elinden kaçtığını gördüğünü tez etti.

O seansı “Küçük çocuk onları havaya fırlattı” diye anlattı.

Ama ele geçirilmenin en önemli belirtisi olarak ‘kutsallardan nefret etmek’ gösteriliyor.

Vatikan, içine şeytan girmiş bireye, kalabalıktan uzakta bir kilise içinde yahut diğer bir dini yerde şeytan çıkarılma seansı yapılmasını tavsiye ediyor.

Ele geçirilen kişi hasta ise bu ritüel konutta de yapılabiliyor.

Eğer hafif nitelikli bir olay ise bireye, koltukta oturur konumda uygulama yapılabilir. Şayet ağır bir hadise ise sedye kullanılması öneriliyor.

Ayin sırasında, şeytan kovucuya din vazifelisi olmayan şahıslar de yardım edebilir.

Kilise bu şahısların, fizikî yardım verebileceğini lakin asla ele geçilmiş kişi ile konuşmaması gerektiğini açıklıyor.

Şeytan çıkaran din adamının, fazla soru sormaktan kaçınması gerektiği, bunun bir diyalogdan çok ‘sorgu’ olduğuna dikkat etmesi isteniyor.

“Adın ne?”, “Yalnız mısın?” ve “Ne vakit çıkacaksın?” sorulacak sorulardan kimileri olarak öne çıkıyor.

Şeytan çıkarmanın maksadının, ele geçirilen kişiyi ismini açıklamaya zorlamak olduğu belirtiliyor.

Peder Amorth seansın bu kısmını, “Adını söylemek onun için büyük bir yenilgi” diye açıklıyor.

“Her şeyden kıymetlisi, şeytan kovucu, iblise, sahip olunan kişiyi ‘İsa adına’ özgür bırakmasını emretmelidir” deniyor.

İlk seans “çok korkutucuydu”

Peder Amorth, şeytan çıkarma ayinlerinin birincisini 21 Şubat 1987’de gerçekleştirdi.

25 yaşındaki bir çiftçinin ele geçirildiğine inanılıyordu ve Peder Amantini, yeni yardımcısını bu hadiseye göndermeye karar verdi.

Şeytan çıkarma, Roma’daki Papalık Üniversitesi Antonianum’da gerçekleştirildi. Daha seans başlamadansa bir sürpriz yaşandı.

Rahip ve ele geçirildiği tez edilen çiftçinin yanında, bir de tercüman vardı.

Peder Amorth’a, ele geçirilmiş kişinin trans halindeyken sırf İngilizce konuştuğu söylendi.

Ve çiftçi, dine karşı küfür tabirlerini de Shakespeare’in lisanında haykırmaya başladı.

Başka bir olayda da Amorth, tanımadığı bir lisanda küfürler söyleyen ve okuma yazma bilmeyen bir bayanla karşılaştı.

Rahip kitabında olayı anlatıyor:

“Biri bilmeceyi çözene kadar birkaç rahibin şeytan çıkarma ayinlerine katılmasını istemek zorunda kaldım: Aramice [İsa’nın kendisinin konuştuğuna inanılan eski bir dil] konuşuyordu”

Amorth, bir çocuk üzerinde yaptığı birinci şeytan çıkarma ayinini “korkunç” olarak nitelendirdi.

Ayinin bir anında, çocuğun gözlerinin “içe gerçek döndüğünü ve başının sandalyenin gerisinden sarktığını” yazdı.

Peder Amorth, kısa bir mühlet sonra, odadaki sıcaklığın vahim bir halde düştüğünü ve ele geçirilmiş olanın havaya yükselmeye başladığını tez etti:

“Orada hareketsiz, birkaç dakika havada asılı kaldı.”

“Kötülüğe” karşı bu savaşın kazanılması beş ay ve toplam 20 seans sürdü.

En uzun şeytan çıkarma hadisesinin sonuca ulaşmasının 30 yıl sürdüğü göz önüne alındığında birinci hadisesi süratli sonuçlandı.

Seanslar ve küçük yaralanmalar

Peder Amorth seanslarda, kendi tabiriyle “küçük hediyeler” de aldı. Isırık, yumruk, tekme gibi…

Bir kezinde, çok sert görünmeyen bir tekme nedeniyle, bacağının 40 gün alçıda kaldığını anlattı.

Kendisine kaç defa tükürüldüğünün sayısını ise unuttuğunu söylemişti.

Rahibe kitaplarında yardım eden İtalyan gazeteci Marco Tosatti, “Amorth kimi savaşlardan (seanslardan) bedeninin her yeri mor çıktı” diyor.

Tosatti, Russell Crowe’un sinemaya taşıdığı karakterin ise bir tarafını eleştiriyor ve “Peder Amorth her vakit pak traşlıydı. Lakin sineması yargılamadan evvel izleyelim” diyor.

Rahibin esprili bir mizacı olduğu da anlatılıyor.

Bir defasında, “Tanrı’ya inandığını ancak dinin yükümlülüklerini yerine getirmediğini” söyleyen bir bireye, “Evet, şeytan da o denli yapıyor” dedi ve rivayete nazaran şöyle devam etti:

“Onlar da Tanrı’ya inanıyor ve lakin yükümlülüklerini yerine getirmiyor. Hatta şöyle diyeyim, ateist olan bir şeytana rastlamadım.”

1991’de Gabriele Amorth’un aklına bir şeytan kovucular derneği kurma fikri geldi. Ve bu fikrini ismini vermek istemediği bir kardinale açtı.

Ancak tıpkı kardinal bu fikre karşı “Bu çeşit şeylere inandığını düşünmemi istemezsin, değil mi?” çıkışını yaptı.

Peder Amorth, “yardımcı olabilecek bir kitap okuması” teklifiyle karşılık verdi.

Kardinal “Evet pekala, hangi kitabı okumamı istersin Peder Amorth?” diye sordu.

Kardinali şaşkına çevirecek formda, Amorth “İncil” cevabı verdi:

“İsa’nın cinleri kovduğunu bize İncil söylüyor. Öyleyse İncil de bir batıl inanç mı?”

Uluslararası Şeytan Çıkarıcılar Derneği (IEA), 13 Haziran 2014’te Katolik Kilisesi tarafından tanındı.

Brezilya’dan Monsenyör Rubens Miraglia Zani de derneğin üyelerinden biri.

2013 yılında bir şeytan kovucu olarak atandı, bir yıl evvel Roma’da bir eğitim kursu sırasında Peder Amorth ile tanıştı.

Monsenyör Zani, “Kültürlü, sevinçli ve zeki bir insandı” diye anlatıyor Amorth’u.

Netflix’te yayınlanan ayin kaydı

Hayatının son yıllarında, Gabriele Amorth günde ortalama beş şeytan çıkarma ayini gerçekleştirdi.

Ama hayatının bir devrinde günde 15 kadar seans yaptığı olmuştu.

Bu nedenle telesekreterine, şeytan çıkarma isteklerini haftada sadece bir saat boyunca iletebileceklerini söyleyen bir bildiri kaydetti:

“Program için yapılan aramalar sadece Pazartesi günleri, 18:30 – 19:30 saatleri ortasında kabul edilir. Şayet Roma piskoposluğuna dahil değilseniz, lütfen kendi piskoposluğunuza başvurun.”

Nisan 2016’da Peder Amorth, klasikleşmiş bir kaygı sineması olan The Exorcist’in direktörü William Friedkin’den, bir şeytan çıkarma ayinini kaydetmek için müsaade isteyen bir ileti aldı.

Amorth’un Friedkin hakkındaki fikirleri olumluydu:

“Bazı sahneler gerçek dışı ve sansasyonel olsa da, sinemadaki ayin büyük ölçüde doğruydu. Geniş bir izleyici kitlesine ulaştı ve şeytan kovucu figürünü tanıttı.”

Peder Amorth, çekime müsaade verdi ve Netflix belgeseli ‘The Devil and Peder Amorth”ta yer alan, 46 yaşındaki İtalyan mimar Cristina’nın şeytan çıkarma ayini kayıt altına alımdı.

Ayinlerde büyük cinsiyet eşitsizliği

Peder Amorth, yaptığı 10 şeytan çıkarma sürecinden dokuzunda bayanların olduğunu söyledi.

Nedenini hiçbir vakit açıklayamasa da ancak şeytanın, Meryem Ana’dan intikam almak istediğinden şüpheleniyordu.

Amorth bir seans sırasında daha sonra kitabında anlatılan şu diyaloğun yaşandığını argüman etti:

“Neden Meryem Ana’nın ismini çağırdığımda, İsa’yı çağırmamdan daha çok korkuyorsun?”

Cevap, “Çünkü bir insan tarafından yenilmek, O’na yenilmekten daha küçük düşürür beni” olarak geldi.