Madenciler, sarsıntı bölgesinde yaşadıklarını anlattı

Kahramanmaraş merkezli 6 Şubat’ta meydana gelen zelzelelerde arama kurtarma çalışmalarına katılmak için gittikleri Adıyaman’da, bir sınıfın tahtasına yazdıkları “Kömür için değil, ömür için geldik” cümlesiyle hafızalara kazınan Zonguldaklı madenciler, yaşadıklarını unutamıyor.

Türkiye Taşkömürü Kurumu (TTK) Üzülmez Kurum Müdürlüğü’nden Dursun Nazlı, zelzelesi duyduğu andan itibaren herkes üzere bölgeye gitme uğraşı, isteği içine girdiğini belirtti.

Yurttaş ve Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olmanın gereğinin bu olduğunu lisana getiren Nazlı, orada olma zaruriliği hissettiklerini söyledi.

“Bir facia daha olursa tekrar orada olacağız”

Türkiye’de daha evvel meydana gelen Düzce ve Elazığ sarsıntılarında de bölgede olduklarını kaydeden Nazlı, “Bu zelzeledeki kadar ismimiz duyulmasa da madencilerin ismi duyulmasa da biz oradaydık. Depremzedelerin yanındaydık. Allah göstermesin ola ki bir facia daha olursa biz yeniden orada olacağız. Bunun garantisini veriyoruz. Biz her vakit bu insanların, kendi insanımızın yanında olacağız.” dedi.

Nazlı, sarsıntının ikinci gününden itibaren bölgede olduğunu tabir ederek, “Yardım çalışmalarına katıldık. Arama kurtarma ve başka yardım çalışmalarına katıldık. Madenci yalnızca arama kurtarmayla ilgili çalışmalar içerisine girmedi. Öbür faaliyetlerde de gruplara yardımcı oldu. Bu noktada elimizden gelen bütün uğraşı gösterdik. Geçen hafta son grup olarak dönüş yaptık.” diye konuştu.

İlk evvel Kahramanmaraş’a giderek çalışmalara katıldığını belirten Nazlı, “Sonrasında Zonguldak’a döndüm. Zonguldak’tan istekli olarak Hatay’a sevkiyatımız yapıldı. İstekli olarak katıldım ben. Münasebetiyle biz elimizden gelen bütün çabası gösterdik.” dedi.

“Ekipmanımızın yetmediği yerlerde de kazma küreklerle çalıştık”

Nazlı, sarsıntı bölgesindeki çalışmalarıyla ilgili olarak, “Orada durum çok berbattı haliyle. Tüm Türkiye bunu biliyor. Biz madenciler olarak elimizdeki ekipmanlar neyse, yani teknik takımlar orada kesinlikle vardır, tecrübeli donanımlı takımlar kesinlikle vardır. Biz donanımımız neyse onunla uğraş ettik. Donanımımızın yetmediği, ekipmanımızın yetmediği yerlerde de kazma küreklerle çalıştık. Aslında madencinin en kıymetli özelliği bu. Biz, ‘Ekipmanımız yok, biz burada arama kurtarma çalışması yapamayız.’ demedik. Asla diyemeyiz bu türlü bir şey. Hiçbir takım diyemez aslında. Biz her türlü koşulda, elimizden gelen bütün çabası gösterdik. Arama kurtarma çalışmalarına katıldık.” sözlerini kullandı.

“Bizi en çok etkileyen çocuklar oldu”

Deprem bölgesinde yaşadıklarını anlatan Nazlı, şunları söyledi:

“Canlı beşerler çıktı. On binleri aşan cenazeler çıktı. Bizi en çok etkileyen çocuklar oldu. Çocukların cenazelerini almak bizi çok derinden etkiledi. Yani kendi çocuklarımız geldi gözümüzün önüne. O çok öteki bir his. Bizim orada, bölgede çalışan arkadaşlarımız afetzedelere kelamlar verdiler. Bir astsubay ağabeyimiz vardı. O bizim arkadaşlarımızdan bir adedine diyor ki ‘Lütfen benim çocuğumu çıkarın. Çıkarınca da lütfen benim çocuğumun üzerine bu bayrağı örtün. Bunu örterek çıkarın.’ Türk bayrağımızı teslim ediyor arkadaşımıza. O astsubay ağabeyimizin evladını enkazdan çıkardı o arkadaşlarımız. Türk bayrağına sararak o astsubay ağabeyimize teslim ettiler naaşını.

Hep söylüyoruz şunu. Çok sıkıntı günlerden geçiyor ülkemiz. Çok sıkıntı kaidelerden geçiyor. İnsanları enkazlardan canlı almak çok hoş bir şey fakat natürel insanlara cenazelerini teslim edebilmek de hoş bir şey. Maalesef bu noktaya geldik muhakkak bir saatten, muhakkak bir günden sonra. Yani, bu memnunluğu da gördük insanların yüzünde. Cenazelerini aldıklarındaki sevinçlerini de gördük. Çocuklarının bir oyuncağını çıkarıp verdiğimizde, sevinen insanları gördük. Bunlar bizi çok etkiledi.”

“Şehri görünce çabucak çalışmak istedik”

Türkiye Taşkömürü Kurumu (TTK) Üzülmez Kurum Müdürlüğü’nden Birol Kaleoğlu da zelzelenin ikinci gününde istekli gitmek isteyenler listesine ismini yazdırdığını belirtti.

Yoğunluk olduğu için öğlen saatlerinde yola çıkabildiklerini aktaran Kaleoğlu, Zonguldak’taki Saltukova Havalimanı’ndan savaş uçağıyla Adıyaman’a gittiklerini anlattı.

Kaleoğlu, bölgeye gittiklerinde sonraki gün vazifeye çıkacaklarını lakin kenti görünce çabucak çalışmak istediklerini söyledi.

“Bebeğin olduğunu duyunca dayanamadık”

Valizlerini bırakır bırakmaz çalışmaya başladıklarını lisana getiren Kaleoğlu, şunları anlattı:

“Yolda giderken gördüğüm bir enkaza direkt girdim. Onar kişilik gruplar oluşturduk orada daha çok yere müdahale edebilmek ismine. Bir takımın başı bendim. Birinci gittiğim yerde bir aile gördüm. Sarı baretlerimizi görünce otomobilin önüne atladılar. Orada durduk, ‘Canlı var mı?’ diye sorduk evvel. 3 kişi olduğunu söylediler. Biz direkt müdahale ettik ve ekipmanımız da yoktu yanımızda. Yalnızca kazma ve kürek.

Bir baba, anne ve 3 aylık bebek olduğunu duyduk. Bebeğin olduğunu duyunca da dayanamadık yani. O gün babayı aldık. Baba kaçarken zelzeleye yakalanmış. Onu çıkardıktan sonra anneyle bebeğe de ulaştık lakin çok sıkıntı bir yerde oldukları için bir sonraki gün sabaha bırakmak zorunda kaldık. Bir sonraki gün sabah da anne ve 3 aylık bebeği cenaze olarak aldık.”

“İnsanlar bizi gördükleri birinci anda kim olduğumuzu anlayamadılar”

Kaleoğlu, koşulların güç olduğunu kaydederek, “İnsanlar bizi gördükleri birinci anda iş kıyafetlerimizle gittiğimiz için kim olduğumuzu anlayamadılar. Zira, elimizde ekipman yok, bir şey yok, kazma ve kürek var yalnızca. Anladıktan sonra herkes önümüzü kesmeye başladı. ‘Siz enkazlara girin’, ‘Müdahale edin’ diye rica eden, yalvaran, ağlayan… Dayanamıyorsunuz. Canlı haberi çok geliyor fakat bir yandan da ailesinin öldüğünü mutlaka biliyor. ‘Bir an evvel cenazemi alıp, burayı terk edeyim.’ diyerek de yanımıza gelen çok oldu.” sözlerini kullandı.

Ellerinden geldiği kadar herkese yardım etmeye çalıştıklarını söyleyen Kaleoğlu, “Kendi takımımla 16 cenaze aldım, 4 de canlı çıkardım çok şükür. İki tanesi 12 yaşında erkek çocuk ve 7 yaşında kız kardeşi. 17 yaşında bir kızımızı çıkardık, bir de 18 yaşında Muhammet diye bir çocuğu çıkardık dördüncü gün. Hepsi birebir gün çıktı.” dedi.

Kaleoğlu, zelzele bölgesinde hoş ve berbat şeyler yaşadıklarını belirterek, tek kaygılarının insanlara yararlı olmak olduğunu lisana getirdi.

“Size anlatsam kitap yazarsınız”

Adıyaman Üniversitesi’nde kaldıkları sınıftan ayrılacakları vakit, sınıfa not bırakmak istediklerini kaydeden Kaleoğlu, “Askerlerimiz biliyorsunuz doğu vazifeleri bittiklerinde bir meskene girip şeker aldılar, çay aldılar. Oraya paraya bırakıp not yazmışlardı ya o geldi aklımıza. Biz de bir not bırakalım dedik o denli. ‘Kömür için değil, ömür için geldik.’ diye düşündük. Onu yazdık. Altına da benim ve grubumun isimlerini yazdık. O da o gün çok dikkat çekmiş lakin biz toplumsal medyaya ulaşamadığımız için hiçbir bilgimiz olmadı. Döndükten sonra fakat çok kişi bana ulaştı o yazıyı görünce. Yurt dışından, kent içinden, her yerden o kadar hoş iletiler vardı ki. Sizi anlatsam kitap yazarsınız yani. Hepsi de duruyor telefonumda.” dedi.

Kaleoğlu, sarsıntının akabinde birinci 8 günün kendileri için berbat olduğunu fakat buna karşın yorgunluk hissetmediklerini anlattı.

Depremin 12. gününde meskenine dönmenin heyecanını yaşadığını lisana getiren Kaleoğlu, kelamlarını şöyle tamamladı:

“Çocuklarıma kavuştum kazasız belasız. Şuramda küçük bir iz vardır. Adıyaman anısı olarak kaldı bana. Zıt sürünürken taş kesimi düştü. Çocuklarıma kavuşmanın heyecanıyla birinci geceyi çok rahat geçirdim konutumda lakin sonraki gün televizyonları seyrettiğimde ben niçin buradayım diye sormaya başladım kendime. Neden döndük? Biraz daha kalmalıydık. İnsanlara yardım etmeliydik. Keşke biraz daha kalabilseydik, biraz daha yararlı olabilseydik lakin insanları keyifli ettiğimizi düşünüyorum. Zira aldığımız yansılar daima o denli oldu. İnşallah bu türlü bir şey bir daha yaşanmaz fakat yaşanırsa maden personeli en ön saflarda mutlaka olacaktır. Hiçbir şey gözetmeden, hiçbir şey beklemeden.”