Konteyner kentin ihtiyar delikanlıları hayata umutla bakıyor

Konteyner kentin ihtiyar delikanlıları hayata umutla bakıyor

Kahramanmaraş merkezli 6 Şubat zelzelelerinin etkilediği Hatay’da, Türkiye- Katar Kardeşlik Konteyner Kenti’nin 76 ve 83 yaşındaki iki sakini, hobileriyle yaşadıkları güçlü günlerden uzaklaşmaya çalışıyor.

Kaldığı konteynerin önüne yerleştirdiği pet şişelere ektiği sebzelere her gün çocukları üzere bakan 83 yaşındaki Mehmet Göçgün ile zelzeleden kurtardığı tek eşyası olan ATV motoruyla konteyner kentte gezen 76 yaşındaki Mehmet Kara, yaşadıkları kuvvetli günleri akıllarından çıkarmaya çalışıyor.

Saksılarda soğan, nane, bakla, maydanoz, sarımsak üzere sebzeler yetiştiren Göçgün, AA muhabirine, Antakya’da yıkılan konutundan oğlu ve eşiyle kurtulduklarını söyledi.

Depremden sonra bir müddet Adana’nın Ceyhan ilçesine gittiğine değinen Göçgün, daha sonra Antakya’ya döndüğünü ve konteyner kente yerleştirildiğini lisana getirdi.

Göçgün, konteynerde oğlu Muhammet ve eşi Fatma ile kaldığını belirterek, “Burada vaktimi kitap okuyarak, sebzelerimle ilgilenerek geçiriyorum. Onların yeşerdiğini, büyüdüğünü görmek beni keyifli ediyor. Konteyner kentte bütün gereksinimlerimizi devlet karşılıyor. Allah devletimize ziyan vermesin.” dedi.

Bel fıtığı olunca aldığı arazi aracını yanından ayırmıyor

Arazi motoruyla konteyner kentte gezinen Kara ise yıkılan 4 katlı konutlarının enkazından canlarını sıkıntı kurtardıklarını anlattı.

Depremin birinci günlerinde akrabalarının yanında ve çadırda kaldıklarını aktaran Kara, bir mühlet sonra eşiyle konteynerde yaşamaya başladığını kaydetti.

Çocuklarının çadırda kaldığını, bazen kendisine konuk olarak geldiklerini aktaran Kara, şöyle konuştu:

“Bel fıtığı olunca 10 yıl evvel bu arazi aracını almıştım. Bir mühlet sonra düzgün bir ikili olduk. Yeterli bir ulaşım aracı ve benim için bir zevk. Bazen motorla geziyorum, arkadaşlarımın yanına gidiyorum. Motorum diğer yerde kalmıştı, buraya getirdim. Bununla vakit geçiriyorum. Çadırdan daha rahat yaşıyoruz. Burada yemeğimizi, veriyorlar. Çok mutluyuz. Bize güzel davranıyorlar. Burada öbür arkadaşlarla tanıştık, çok uygunlar. Konteynerimde Kur’an-ı Kerim okuyorum, arkadaşlarla bir arada bazen oturuyoruz.”