Karamollaoğlu: 15 Mayıs’ta Yeni Bir Devir Başladığında Birinci Ele Alacağımız Konular; Adaletin Tesisi, İtimat Ortamının Oluşturulması, Liyakate Ehemmiyet…

Saadet Partisi Genel Lideri Temel Karamollaoğlu, İkinci Yüzyılın İktisat Kongresi’nde, “Adalet olmadan hiçbir şey olmaz. Adalet, mülkün temelidir. Mülk dediğimiz, devlet. İtimat duygusu, onun gerisinden dürüstlük, işin ehline verilmesi. Siz işi ehline vermezseniz o iş hiçbir vakit istenildiği üzere imar yahut inşa edilemez. Siz yandaşınıza pas geçerseniz burada adalet yoktur, dürüstlük de yoktur. Şu anda ülkemizin sıkıştığı en büyük sorun, kıskaç, işte bu noktada düğümleniyor. Ne adalete inanç kaldı ne dürüstlük var ne liyakate ehemmiyet veriliyor. Bunun için de hiçbir sorun çözülemiyor. 15 Mayıs’ta yeni bir periyot başladığında birinci ele alacağımız konular bunlar. Adaletin tesisi, itimat ortamının oluşturulması, liyakate kıymet verilmesi, yandaşlara hiçbir şeyin peşkeş çekilmemesi” dedi.

İzmir Büyükşehir Belediyesi tarafından düzenlenen İkinci Yüzyılın İktisat Kongresi, beşinci gününde sürüyor. Kongre kapsamında, “Geleceğin Türkiye’sini inşa ediyoruz” sloganıyla bugün düzenlenen ‘Millet İttifakı Genel Liderler Buluşması’na, Millet İttifakı Cumhurbaşkanı Adayı ve CHP Genel Lideri Kemal Kılıçdaroğlu, Demokrasi ve Atılım (DEVA) Partisi Genel Lideri Ali Babacan, Demokrat Parti Genel Lideri Gültekin Uysal, Gelecek Partisi Genel Lideri Ahmet Davutoğlu, Saadet Partisi Genel Lideri Temel Karamollaoğlu ve UYGUN Parti Genel Lider Yardımcısı Ümit Özlale katıldı.

Temel Karamollaoğlu, kongrede yaptığı konuşmada şunları söyledi:

“Tam 100 yıl olmuş. İstiklal Harbi’ni tamamlamışız. Benim aslında biraz garibime de gitti. Zira bu farklı bir mantık. Savaş bitmiş. Savaşın yaralarını sarmak vs. üzere işlerle uğraşırken ansızın iktisat öne çıkmış. Ben, bu kadar uzun olduğunu da bilmiyordum. Bayağı uzun bir kongre yapılmış ve İzmir’de yapılmış. Ülkemizin bütün bölgelerinden buraya davet edilen uzmanlar, görüş sahibi olan beşerler gelmişler. Herkes gelememiş fakat epeyce büyük bir sayı… İzmir 1. İktisat Kongresi icra edilmiş. Ben, elbette bu kongreyi o vakit da tertip eden başta Mustafa Kemal ve arkadaşları olmak üzere hepsini şükranla anmayı bir vazife biliyorum. Çok acı bir periyot geçirdik. Bir ayı geçti. Yüzyılın adeta felaketi olarak isimlendirilen sarsıntıda hayatını kaybedenlere Cenabı Hak’tan rahmet, yakınlarına başsağlığı, hastalarımıza ve yaralılarımıza da şifalar niyaz ediyorum. Cenabı Hak bu türlü bir acıyı bir daha ülkemize, insanımıza yaşatmasın diye dua ediyorum. Özet yapmakta, birtakım noktalara da dikkatinizi çekmekte yarar görüyorum. Öncelikle şunu çabucak tabir edeyim; Birinci İktisat Kongresi’nin hususlarını kesinlikle bulun ve okuyun. O denli uzun değil. 9 unsur öne çıkmış, 12 başlık var ayrıyeten. Bunları okumakta yarar var.

“OSMANLI’NIN SON DEVİRLERİNDE BİRTAKIM İKTİSADİ FAALİYETLERE BAŞLANDI. FAKAT BUNLAR ÜLKEMİZİ AYAĞA KALDIRACAK DÜZEYE GELMEDİ”

O kongreden sonra Türkiye’de aslında önemli bir atak başlamış. Şunu unutmayalım; Osmanlı’nın son periyotlarında birtakım iktisadi faaliyetlere başlandı. Ancak bunlar ülkemizi ayağa kaldıracak düzeye gelmedi. Besinimiz, giysi kuşamımızla ilgili neyimiz varsa dışarıdan geliyordu. Bundan ötürü, İzmir İktisat Kongresi’nden sonra, -o vakit bunları yayacak televizyonlar, radyolar da yok- lakin oluşturulan hava sonucunda bir atak başladı. İkinci İktisat Kongresi’nden sonra ise bunlar biraz daha şekillenme yoluna girdi. Hangi fabrikalar kurulacak, o fabrikaları kurabilmek için hangi finans kurumları hayata geçirilecek? İşte Sümerbank, Etibank üzere. Malatya’da kurulan Mensucat Fabrikası üzere. Bir müteşebbisin, köylünün başlattığı Uşak’taki şeker fabrikası üzere.

“BAZI BAHİSLER GÜNDEME GETİRİLDİĞİNDE ‘O KADAR UÇMAYIN’ DENİYOR. NE UÇMASI? MİLLET AY’A, MARS’A GİDİYOR”

İşin garibi, benim şahsi kanaatime nazaran, bugün Türkiye’de yapılması icap eden en değerli işlerden bir tanesi, uçak endüstrinin teşhisidir. O devirde bu, en değerli sıkıntı olarak gündeme getirilmiş. Uçak fabrikasının temeli çabucak atılmış, uçak imalatına çabucak başlanmış. Ne vakit? 1920’ler. Pekala biz neredeyiz artık? Havanda su dövüyoruz. Kimi hususlar gündeme getirildiğinde ‘O kadar uçmayın’ deniyor. Ne uçması? Millet Ay’a, Mars’a gidiyor. Biz, kendi ülkemizde bir yerden bir yere giderken öbür ülkelerin imal ettiği uçakları alarak fakat seyahat edebiliyoruz. Ancak maalesef çok kısa bir vakit içinde bu teşebbüslerin hepsi akim kalmış. Ben, Vecihi Hürkuş’u unutamam. Bu türlü bir sıkıntıyı kendine sıkıntı etmiş. Uçak imalatına çabucak başlamış. Birkaç yüz tane uçak imal etmiş ve ihraç etmiş bunları. Ben, ister istemez, bu türlü bir bahis gündeme geldiği vakit Nuri Demirağ’ı unutamam. Kendisine, 1930’larda Silahlı Kuvvetlere uçak alabilmek için yardım talebinde bulunanlara kardeşi yardım etmişi. Ancak demiş ki ‘Ben bir kuruş vermem. Lakin siz bana bu uçağı sen yapar mısın dersen ben onu yaparım’ demiş. Yaklaşımdaki fark, fikir. Nuri Demirağ, Demirağ soyadını nerden almış? Fransızlar, İngilizler Türkiye’de demir yolu döşüyorlar, senede 100-150 km. ‘Sizin o bütün projelerinizi ben 1,5-2 sene içinde tamamlarım’ demiş. Kendisine vermişler. Onu tamamlayınca da Mustafa Kemal Atatürk, kendisine ‘Demirağ’ soyadını vermiş. Durduk yere verilmemiş ki isim.

“ÜLKEMİZİN AYAĞA KALKMASI, YAŞANABİLİR BİR ÜLKE HALİNE GELMESİ İÇİN İKTİSADEN KALKINMASI ŞART”

O periyottaki hayal, ufuk, bizde maalesef bugün yok. Kardeşlerimiz, genel liderlerimiz, arkadaşlarımız hoş ufuklar çizdiler lakin bugüne kadar biz bir şey yapamamışız ki bu noktada. Kendi içimize kapanmış, çekişmelerle uğraşmışız. Bizim sorunlarımızı çözecek adımları atamamışız. Aslında ülkemizin ayağa kalkması, yaşanabilir bir ülke haline gelmesi için iktisaden kalkınması kural. Lakin nereden başlayacağız denildiği vakit herkes ittifak etti, dikkat ederseniz. Adalet. Bir ülkede adalet olmadan siz hiçbir şey yapamazsınız. Adalet olmazsa itimat, huzur olmaz. Biz, bunu biraz daha kapsamlı olarak, ahlaki ve manevi pahalar ihya edilmeden bir ülkede huzur olmaz diyoruz. Ahlaki ve manevi kıymetleri kimileri yalnızca bir utangaçlık üzere tanım etmeye kalkıyor. Hayır. Bunun başında adaletin tesisi gelir.

“ADALETİN TESİSİ, İNANÇ ORTAMININ OLUŞTURULMASI, LİYAKATE EHEMMİYET VERİLMESİ, YANDAŞLARA HİÇBİR ŞEYİN PEŞKEŞ ÇEKİLMEMESİ”

Adalet olmadan hiçbir şey olmaz. Devlet, adalet üzerine inşa edilir. Adalet, mülkün temelidir. Mülk dediğimiz, devlet. Devletin temeli adalete dayanır. Kâfi mi? Hayır. Kapsam genişler. İtimat duygusu, onun gerisinden dürüstlük, işin ehline verilmesi. Siz işi ehline vermezseniz o iş hiçbir vakit istenildiği üzere imar yahut inşa edilemez. Dürüstlük kesinlikle olacak. Siz yandaşınıza pas geçerseniz burada adalet yoktur, dürüstlük de yoktur. Şu anda ülkemizin sıkıştığı en büyük sorun, kıskaç, işte bu noktada düğümleniyor. Ne adalete inanç kaldı ne dürüstlük var ne liyakate değer veriliyor. Bunun için de hiçbir sorun çözülemiyor. Allah nasip eder de -ittifak ettiğimizi görüyorsunuz- 15 Mayıs’ta yeni bir devir başladığında birinci ele alacağımız konular bunlar. Adaletin tesisi, itimat ortamının oluşturulması, liyakate ehemmiyet verilmesi, yandaşlara hiçbir şeyin peşkeş çekilmemesi.

“DÜNYAYA AÇILIRKEN BİRTAKIM ÖNEMLİ YANLIŞLAR DA YAPTIK. İKTİSADIMIZI BÜTÜNÜYLE DIŞA BAĞLADIK”

Geçmişten de ders almamız icap ederdi diyorum. Benim hala havsalam almıyor. Neden Türkiye’de hala 1920’lerde başlamış olan, yalnızca bir kişi değil, birkaç teşebbüsle ele alınan uçak sanayi amacına ulaşamadı? Bu bir gerçek. Biz, bunu anlamak mecburiyetindeyiz. Şayet bir yerlerde yanlış yapılmışsa kendi kendimizi de tenkit etme mecburiyetindeyiz. Elbette İkinci Dünya Harbi’nin devreye girmesi bizim birçok teşebbüsümüzü engelledi. Ben de o devri pek hatırlıyorum diyemem lakin 1940’ların başında, hatta daha sonraları ekmeğin karneyle alındığını biliyorum. O periyotta birtakım adımları atmak kolay değildi. Fakat onun çabucak gerisinden dünyaya açılırken birtakım önemli yanlışlar da yaptık. İktisadımızı bütünüyle dışa bağladık.

“O FABRİKANIN ÇALIŞMASI MÜMKÜN DEĞİLDİ LAKİN KİMSE ÖNLEM ALMADI”

Erbakan Hoca, Almanya’da gitti, doktorasını aldı. Sonradan üç tane doktora çıkaracak kadar da araştırma yaptı. Almanya’da kalmasını istediler, ‘Ben kendi memleketime gideceğim’ dedi. ‘Ben motor profesörüyüm, o halde motor imalatını gerçekleştireceğim’ dedi. Kendisine gerekli imkanlar sağlandı. O vakit döviz devlet tarafından veriliyor, kolay değil. Üç senede motor fabrikasını kurdu. 1960 ihtilalinden iki ay evvel de açtı. 9 bin liraya satılan motor, apansızın 6 bine indi. Hoca bunu 5 bin 500’e indirince 4 bine indirdiler. 3 bine inince 2 bin… Artık o fabrikanın çalışması mümkün değildi lakin kimse önlem almadı. Ordu mensuplarına, ‘Eğer siz bu teşebbüse biraz takviye verirseniz, -destek dediğin bunların alımını gerçekleştirin- gereksiniminizi yerli olarak karşılayın’ denildiğinde maalesef bu tedariki karşılayan kurumun, askeriyenin içinde, başında bulunan kişi ‘Biz Amerikalıları küstüremeyiz. Senin parayla verdiğini onlar bize parasız veriyorlar’ dedi. O motor fabrikası çalıştı bilahare kör topal. Ancak biz, bir türlü bunu inşa edemedik.

“O ZAMANKİ İHTİLALİ YAPANLAR BİRTAKIM ÜLKÜLERE SAHİPTİ”

Devrim arabası… O zamanki ihtilali yapanlar birtakım mefkurelere sahipti. ‘Biz niçin yapmıyoruz’ dediler. Eskişehir Devlet Demiryolları Fabrikası’na giderseniz girişte ihtilal arabalarından birini görürsünüz. Dört tanesi imal edildi. İçine akaryakıtı biraz az koydular. Gürsel Anıtkabir’e giderken otomobil yolda kaldı. Neden? Kendisinde bir bozukluk değil, birisi onun akaryakıtını yolda tükenecek üslupta koymuş da ondan. ‘İşte bizim yaptığımız otomobil bu kadar. Yolda bile Anıtkabir’e gidecek kadar gücü, mecali yok’ dediler. Biz bu gerçeği göreceğiz. Bunu görmeden birileri bizim ayağımıza çelme takmaktan vazgeçmez.

“BU BÖLGEDE BİZİM HAKİM OLMAMIZI İSTEMİYORLAR”

Türkiye, dünyanın en stratejik bölgesidir. Neresi dünyanın merkezi deseniz, alın haritayı önünüze, karşınıza Türkiye çıkar. Bu bölgede bizim hakim olmamızı istemiyorlar. Onun için biz, çok farklı bir siyaset izlemekle mükellefiz. Elbette biz dünyayla bütünleşelim. Hengame edelim demiyoruz. Ancak onların oynayacakları oyunlar karşısında da uyanık olmak, dik durmak mecburiyetindeyiz. Kendimizi güçlendirecek adımları atmak mecburiyetindeyiz.

“BİZ DIŞARIYA BAĞLI KALDIĞIMIZ SURECE HİÇBİR VAKİT AYAKTA KALMAMIZA BİZİM İMKAN VERMEZLER”

Sayın Kılıçdaroğlu söyledi; endüstrileşmek bizim en değerli adımlarımız. Bütün arkadaşlar da ittifak halinde. En değerli yapacağımız işlerden bir tanesi. Benim kanaatim şu; ben Batı’da yetiştim, onları da gördüm. Okulu orada okudum. Onların her şeyini çok güzel biliyorum diye bir savım da yok. Ancak biz dışarıya bağlı kaldığımız surece hiçbir vakit ayakta kalmamıza bizim imkan vermezler. Şayet biz bir atak yapacaksak ekonomist olarak hesabı yapanlar, ‘Biz her şeyi yapamayız. Kesinlikle karlı olanları yapalım. Başkalarını biraz daha sonraya bırakalım’ diye bir kanaate gelebilirler. Ben birebir kanaatte değilim. Nasıl ki 1920’lerde, 1930’larda o gün için güç olan, en ileri teknolojiyi gerektiren uçak imalatı hiç tereddütsüz başlatılmışsa biz bugün onu başlatmak mecburiyetindeyiz.

“TÜRKİYE BÜTÜN OLARAK BİR ŞANTİYE HAVASINA BÜRÜNECEK”

Cumhuriyet’in başlangıcında biz, kendi aşımızı kendimiz ürettik. Dünyada önde gösterilen ülkelerden biriydik. Tifo, verem, suçiçeği vardı. Biz, artık kendi aşımızı üretmiyoruz. Niçin? Neden dışarıdan gelecek aşıya muhtacız? Müesseseyi kapatmışız. Bunun bir münasebeti olması icap eder. Her istikametiyle, başta ilaç ve besin olmak üzere kendimize kâfi bir siyaset oluşturmak mecburiyetindeyiz. Çabucak gerisinden da endüstrinin bütünü; ağır sanayi, yüksek teknoloji gerektiren sanayi başta olmak üzere inşaatlara, yatırımlara başlamak mecburiyetindeyiz. Nereden? Edirne’den Kars’a kadar. Diyarbakır’dan Antalya’ya, İzmir’e kadar. Her yerde, Türkiye bütün olarak bir şantiye havasına bürünecek. Bugün İstanbul’da bin bireye iş sağlayacak yeni bir tesis kurmak, bu vatana yapılacak en büyük kötülüktür.

“DEVLET DE HER YERE ELİNİ UZATACAK”

Sen Kızılay, diğerine, muhtaca ulaştıracak çadır varken onu vermeyip kar edebilmek için diğer yardım müessesine bunu satmaya kalkarsan ben sana nasıl güveneyim? Bu türlü bir mantık olur mu? Onun için biz, her hususta ülkemizin bütününde kalkınmayı maksat olarak seçmeliyiz. Her vilayette kesinlikle temel atılacak, bir tesis kurulacak. Bir değil, birkaç tesis kurulacak. Türkiye bir şantiye havasına bürünecek. Devlet de her yere elini uzatacak.

“DÖVİZİN DIŞINDA ÜLKEMİZİN ÖTEKİ BİR ŞEYE GEREKSİNİMİ OLDUĞU KANAATİNDE DEĞİLİM”

Ben, dövizin dışında ülkemizin diğer bir şeye gereksinimi olduğu kanaatinde değilim. Teknolojiler bugün artık kolay kolay temin edilebiliyor. ABD’den olmazsa İngiltere’den, olmazsa Almanya’dan, Çin’den, Rusya’dan bunu getirmek mümkün. Lakin döviz konusunda başlangıçta birtakım ezalar olabilir. Siz de yatırımları, döviz muhtaçlığını azaltacak yatırımlarla yatırımları öne alırsanız bu sorunu de kısa vakitte çözebilirsiniz. Önümüzde bizim büyük bir pazar var.

“BİZ, GELİR DAĞILIMINI ADİL BİR HALDE SAĞLAYACAĞIZ”

Bu yatırımlar tamamlandıkça güçlenir, zenginleşir. Pekala bu zenginleştiğimiz yeni imkanları nasıl kullanacağız? Gelir dağılımında adaleti sağlayarak. Bunun diğer bir yolu yok. Yıllardır Türkiye’de toplu mukaveleler daima açlık hududunda yapılıyor. Aman insanımız aç kalmasın. O insan, çocuğunun ayakkabısını, kendi giysisini, okul gereksinimini, elektriğini, doğal gazını, varsa arabasının akaryakıtını nasıl karşılayacak? ‘Ona ben karışmam’ diyor. ‘Açlık; karnını doyurdu muydu bu kâfi.’ Bundan daha büyük insafsızlık olur mu? Açlık hudut değil, yoksulluk hududu denilen bir hudut daha var iktisatta. Bugünkü kaidelerde yoksulluk hududu, açlığın yaklaşık 2,5 katı. Bazen dalgalanıyor. Bu apansızın olur mu? Elbette çabucak, 1-2 senede olmaz fakat gaye olarak seçerseniz 3-5 senede, bilemediniz 6-7 senede bunu gerçekleştirmek mümkün. O gerçekleştiği vakit ne olur? Türkiye’de muazzam bir talep açığı doğar. Zira cebine bu hudutta maaş koyan insan, muhtaçlığını karşılamak için pazara çıkar. Pazardaki talep ister istemez o talebi karşılayacak yeni yatırımlara vesile olur. Biz, gelir dağılımını adil bir biçimde sağlayacağız.

“BİZ, YALNIZCA KENDİMİZİN DEĞİL, DÜNYANIN SİSTEMİNİ DE DEĞİŞTİRMEKLE MÜKELLEF GÖRÜYORUZ KENDİMİZİ”

İzmir İktisat Kongresi’nin 6. hususu, ok açık söylemişler; ‘Hırsızlık, yalancılık, riya ve tembellik en büyük düşmanımızdır. Taassuptan uzak bir dindarlık, her şeyde esasımızdır.’ Daha sonra maalesef kaideler değişmiş. Bütün imkanlarımızı betona, asfalta hasletmişiz. Bunun Türkiye’yi kalkındıran değil, evet rahatlatan bir yatırım modeli olduğunu söyledik, kabullendik de. Fakat rahatlamak, zenginleşmek manasına gelmiyor. Rahatlamak, güçlenmek manasına hiç gelmiyor. Rahatlamak, tesirli bir ülke olma noktasında ise hiçbir vakit dikkate alınmayan bir konu. Biz, yalnızca kendimizin değil, dünyanın sistemini de değiştirmekle mükellef görüyoruz kendimizi.

“BİZ, TAHRİBAT YAPMAZ, İMAR EDERİZ”

Biz, İktisat Kongresi’nde bilhassa birtakım noktalara vurgu yapmakla mükellefiz. Biz, tahribat yapmaz, imar ederiz. Bunu içselleştirmeliyiz. Tükettiği malı mümkün olduğunca kendimiz üretiriz. Çok çalışır, ancak israftan kaçınırız. Ormanlarını çocukları üzere sever, madenlerini kendi ulusal üretimi için isteriz, kullanırız, işletiriz. İrfan ve beceri aşığıdır bizim insanımız. Bunu bilelim. Bunun yalnızca karşılık görmesini sağlayacak adımları atalım, kâfi.

“BEN, ÇOK BÜYÜK BİR FARKLA BU SEÇİMİN ALINACAĞINA İNANIYORUM”

Farklı görüşlere, farklı kanaatlere sahip olan partilerin bir ortaya gelerek Türkiye’nin sorunlarını çözmek üzere yola koyulmamız gerektiğini kabullendik. Millet İttifakı’nın temel gayesi bu. Diktatörlük olmasın diye Cumhurbaşkanlığı Sistemi’nin değişmesini önemsiyoruz. Lakin Cumhuriyet tarihinde hiç yapılmamış bir adımı attık. Daha koalisyon oluşmadan koalisyon protokolünü imzaladık, hayat geçirdik. Mutabakat metni bundan ibaret. Neden? Zira bugünkü kurallar bunu gerektiriyor. Seçimden sonra bunu yapmak mümkün değil. Biz, evvel Cumhurbaşkanını ve Meclis’i seçeceğiz. Onun gerisinden, birlikte bu ülkeyi nasıl yöneteceğiz, sistemi nasıl değiştireceğiz onun çalışmalarını yapacağız. Bu millet bize lütfeder 400’ün üzerinde bir çoğunluk verirse Meclis’te bu değişiklik birkaç ay içinde gerçekleşir. Ben, çok büyük bir farkla bu seçimin alınacağına inanıyorum.”