İstekli tercümanlar, yabancı arama kurtarma takımlarının depremzedelerle bağlantısını sağladı

Kahramanmaraş merkezli 6 Şubat’taki sarsıntıların akabinde istekli tercümanlar, arama kurtarma çalışmaları sırasında yabancı gruplar için çevirmenlik yaptı.

Arama kurtarma takımlarının uğraşına konuştukları lisanlarla ortak olan istekli tercümanlar, yaşadıklarını AA muhabirleriyle paylaştı.

Kuveyt’in Ankara Büyükelçiliği’nde halkla bağlantılar sorumlusu olan Harun Kargı, Kuveyt’ten gelen 45 kişilik arama kurtarma grubuna 15 gün boyunca Türkçe-Arapça tercümanlık yaptı.

Kargı, “Daha evvel buna emsal durumları televizyonda izlerken birebir olayın içinde olmak çok farklı bir tecrübe. Bütün hislerinizle hareket etmek durumunda kalıyorsunuz. Endişeyi, tasayı, umudu ve üzüntüyü yaşıyorsunuz. Ruhsal olarak da sıkıntı bir süreçti.” tabirlerini kullandı.

Kuveyt takımının tecrübelerinden yararlanma imkanı bulduğunu ve arama kurtarma faaliyetleri konusunda bilinçlendiğini anlatan Kargı, birinci vazife yerlerinin İslahiye olduğunu ve girdikleri her sokakta bir enkazın bulunduğunu söyledi.

Kargı, Kuveyt takımının 24 saat aslına nazaran kümelere bölünerek çalıştığını belirterek, tek başına tercümanlık yaptığını ve uyku mühletinin çok az olduğunu lisana getirdi.

İnsanların çaresizlik, dehşet ve tasa hissettiğini söz eden Kargı, “Her çeşit imkan ve imkana rağmen orada çalışmaların 24 saat temeline dayalı olmasını da hesaba katarsak yemek yemeye bile vaktinizin bulunmadığı bir ortamdı. Yıkım nitekim çok büyüktü.” diye konuştu.

Kargı, bölge sakinleriyle bağlantılarına ait, “Özellikle termal ve sensörlü arama aygıtı olduğunu duyan ve enkaz altında yakınları olanlar tarafından çağrılıyorduk. Bir tarafa gidince başka taraftan da çağıranlar oluyordu. Beşerlerle daima temas halindeydik lakin onların da psikolojileri bu manada sorunluydu. Endişe hakimdi ve bu ortada artçı zelzeleler sürüyor, çalışma alanında risk oluşturuyordu.” sözlerini kullandı.

Tercüman olarak enkazlarda deliklerden “Sesimi duyan var mı?” diye seslendiğini ve hiç unutamayacağı bir anısının olduğunu anlatan Kargı, şöyle devam etti:

“Açılan bir delikte bir vatandaşımızın cenazesi vardı. Delik, onun çıkarılması için açılmıştı. O kadar yakın arada ve o denli bir durumdasınız ki aslında cenazeyle yüz yüzesiniz. Tahminen 10 santimetre uzaklık var ve cenazenin gerisindeki deliğe seslenmek zorunda kaldım. Bir taraftan o cenazenin orada varlığını biliyorsunuz, öbür taraftan umutla aşağıdaki insanlara sesinizi duyurmaya çalışıyorsunuz. O manzara hiç gözümün önünden gitmiyor.”

Kargı, her türlü teknolojik imkanın ve en gelişmiş aygıtın olduğuna işaret ederek, “Buna karşın orada insanoğlu olarak çaresizliğimizin en bariz noktasındaydık.” dedi.

12 yıldır Türkiye’de yaşayan Taylandlı, Adana’da Tayca-Türkçe çeviri yaptı

Tayland’ın Ankara Büyükelçiliği Konsolosluk Asistanı Anut Pholcharoen, 12 yıldır Türkiye’de yaşadığını, Samsun 19 Mayıs Üniversitesi’nde eğitim aldığını ve Türkçe öğrendiğini söyledi.

Deprem bölgesinde konsolosluk takımına tercümanlık yaptığını anlatan Pholcharoen, “Orada 3 lisan kullanıyordum. Tayland vatandaşları, Türklerle ya da Türk makamlarıyla bir şey konuştuklarında anlayamıyorlardı, ben de çeviri ettim. (Tercüme) genelde Türkçe-Tayca, Tayca-İngilizce oluyordu.” tabirlerini kullandı.

Pholcharoen, Adana’da 4-5 gün geçirdiğini belirterek, “Orada herkes birbirine yardım ediyordu. Durum o kadar zordu ki ancak beşerler birbirine yardım etmeye çalışıyordu. Gelip benden yardım isteyen de çok oldu.” dedi.

Depremzedelerin çok güç durumda olmalarına karşın samimi davrandıklarını ve yardım etmeye çalıştıklarını anlatan Pholcharoen, “Gördüğüm en üzücü şey, beşerler kendi binalarına, meskenlerine bakıyor ancak giremiyordu, eşyalarını alamıyordu. O, benim için çok üzücü bir şeydi.” diye konuştu.

“‘Maalesef burada canlı belirtisi yok’ demek bana çok acı geldi”

Anadolu Ajansı (AA) muhabiri Mehmet Şah Yılmaz da bir hafta boyunca Hatay’ın Antakya ilçesinde Güney Kore’den gelen arama kurtarma takımına Türkçe-Korece istekli tercümanlık yaptı.

Enkazın başında yakınlarını bekleyenleri görmenin çok hüzün verici olduğunu anlatan Yılmaz, “Güney Koreli arama kurtarma takımı, binalarda canlı belirtisi ararken beşerler öncelikle bize gelip ‘Lütfen, yalvarırım bir sefer buraya baksınlar.’ diyordu. Bizim için çok büyük bir acıydı, ben yalnızca tercümanlık yapsam da bunu çevirmek bile benim için ağır bir yüktü.” tabirlerini kullandı.

Yılmaz, takımın arama kurtarma köpeği ve canlı tespiti için kullanılan kamera sistemiyle enkazları denetim ettiğini belirterek, “Güney Koreli takım, maalesef rastgele bir canlı belirtisi bulamadığını söyledi. Bunu orada bekleyenlere anlatmak benim için çok büyük bir acıydı. Bir beşere gidip ‘Maalesef burada canlı belirtisi yok.’ demek bana çok acı geldi.” biçiminde konuştu.

Güney Kore takımının enkazdan 8 kişiyi kurtardığını söyleyen Yılmaz, “Bir insan kurtarmak çok memnunluk vericiydi. Kore takımının yanında bazen Türk arama kurtarma grupları de yer alıyordu. İkisi ortasındaki irtibatı sağlıyordum. İnsanların bir can kurtarmak için verdikleri gayrete şahit olmak ve bu ortadaki irtibat kanallarından biri olmak memnunluk verici.” diye konuştu.

Yılmaz, bir çocuğu enkazdan kurtarıp ailesiyle takım ortasında tercümanlık yapmanın çok hoş bir his olduğunu vurguladı.

Koreli takımın bir anneyi enkazdan çıkardığını, bayanın “içeride 2 kızının olduğunu ve onlarla konuştuğunu” söylediğini anlatan Yılmaz, “Enkaza benim de girmem istendi zira ‘Sesimi duyan var mı?’ diye seslenmem gerekiyordu. Enkaza girip bir bebeğin cansız vücudunu çıkarmak ve o anneye teslim etmek, insanın bugüne kadar yaşayabileceği en acı his. Bunu yaşadım ve unutmam mümkün olmayacak.” tabirlerini kullandı.

Yılmaz, depremzedelerin Güney Koreli arama kurtarma grubuna verdiği dayanağa değinerek, “Güney Kore grubundan birkaç kişi, yemek sırasına girince depremzedeler onlara öncelik verdi. ‘Siz bizim için nerelerden buraya geldiniz, lütfen evvel yemeği siz alın.’ diyorlardı. Bunu görmek beşerde hoş hisler da yaratıyor.” dedi.