İskenderun’da “Acil Yıkım” Kararı Verilen Bina, Sarsıntılardan 2 Ay Sonra Yıkıldı… Mesken Sahibi: “Ne 10 Bin Ne de 15 Bin Lira, Hiçbir Yardım Almadık”

Haber: ÇAĞATAN AKYOL – Kamera: SADIK KARAKULOĞLU

Hatay’ın İskenderun ilçesindeki Muradiye Mahallesi’nde yaşayan Aliye Çetin’in iki katlı binası, zelzelelerde ağır hasar alarak kullanılamaz hale geldi. Kendi imkanlarıyla buldukları çadırda kaldıklarını belirten Çetin, acil yıkım kararı verilen binası için de sarsıntılardan yaklaşık 2 ay sonra yıkıma gelindiğini söyledi. Çetin, “Devlet, halka 10 bin lira dayanak vereceğini, 15 bin kira yardımı vereceğini söyledi. Biz ne 10 bini, ne 15 bini hala almadık. E- devlet üzerinden de denetim edilebilir” dedi.

Kahramanmaraş merkezli 6 Şubat zelzelelerinin akabinde pek çok depremzede, yardımlardan hala faydalanamadı. Hatay’ın İskenderun ilçesinde de Muradiye Mahallesi’nde ağır hasar alan meskeni için sarsıntılardan yaklaşık iki ay sonra yıkıma gelinen Aliye Çetin, yaşadığı meselelere ait ANKA Haber Ajansı’na konuştu.

Zelzele anında meskende, iki çocuğu ve eşiyle olduğunu belirten Çetin, “Alt katta da gelinim, torunum, oğlum vardı. Oğlum işteydi. Zelzele anında biz esasen zorla indik üstten aşağıya. İki katlıydı bina. Aşağı kapımız da çökme yapmış. Torunum, gelinim içeride kaldı. Komşularımız sayesinde baltayla, çekiçle vurarak onları içeriden zorla çıkardık” dedi.

“KENDİ İMKANLARIMIZLA ÇADIR BULDUK”

Depremlerden sonra yaşanan süreci de anlatan Çetin, şöyle devam etti:

“Sonra grup geldi. Konutumun ağır hasarlı olduğunu söylediler. Zati bir daha içeriye giremedik yani. Her şeyimiz orada kaldı. ‘Ağır hasarlı, giremeyeceksiniz. Acil yıkım’ dediler. İki ay sonra yıkıldı, acil yıkım. Biz iki ay müddetince buralarda, sağda solda; sonra kendi imkanlarımızla, akrabalarımızın yardımıyla bu çadırı bulduk. Kurtarılan bir eşya yok. Üst zirvelerde kaynım falan var; çocuklarım onlarda kaldı. Eşim burada bekledi. Ben esasen bir yılın içinde iki ameliyat geçirmiştim. Şu anda çok sağlıklı da değilim, yürüyemiyorum. Bu sarsıntıdan sonra daha makus oldum. Bir de bana çok acil yıkım kararı dendiği için ‘Eve giremeyeceksin’ dediler. Ben sağda solda kaldım. Yeni yeni burada kalmaya başladım.”

“ÇADIR YOK, PARA YOK, EŞİMİN İŞİ YOK”

Maddi yardımlardan faydalanamadığını da lisana getiren Çetin, şöyle konuştu:

“Devlet, halka 10 bin lira dayanak vereceğini, 15 bin lira (taşınmayla birlikte) kira yardımı vereceğini söyledi. Hala bize çıkmadı. Yemin ediyorum, hala biz almadık ne 10 bini ne 15 bini. E- devlet üzerinden de denetim edilebilir. Madem acil yıkılacaktı, ben konutuma giremiyordum, bir sıralama yapılacaktı; meskeni acil yıkılacak, giremeyecek durumda olan beşerler, bu hizmetten yararlanacaktı. Ben hala beklemedeyim. Çadır yok, para yok, benim eşimin işi yok, boyacı. İki ay mühletince iki kere iş buldu. O da yıkılmış bir meskeni tamir etmeye gitti. Yıkılan bir meskenden ne kadar para alabilirsin ne para kesebilirsin? Tanıdığımız arkadaşımız. Biz yıkılacak olan arkadaşımızın meskenine tamire gidiyoruz. Onlar işte biz çadır bulduysak gelip burada kalıyor. Bu türlü devam ediyoruz. Besin, su; sağdan soldan gelen, dağıtanlardan aldık. Onlara bir şey demiyoruz. Karnımızı doyuracak kadar günümüzü geçirdik.”

“ACİL YIKILACAK MESKENİN TUVALETİNİ KULLANIYORUZ”

Tuvalet ve banyo gereksinimlerini nasıl karşıladıklarına ait ise Aliye Çetin, şunları söyledi:

“Tuvalet, acil yıkılacak olan meskenin tuvaletini kullanıyoruz. Her an düşebilir. Komşumun meskeni. Elimizde bir Domestos şişesi, fırçalayan tuvalete giriyor. Bunun yanında çocuklarımız da giriyor birebir tuvalete. Ben hasta bir beşerim. Tek başıma kullanmam gerekirken, en az tuvalete giren 15 kişi var. En büyük sıkıntımız bu. İki ay içinde iki kez banyoya girebildik. Soran olduğu vakit, ‘Depremden beri bir kere saçımıza su değdi’ diyoruz. İyilikseverlere de binlerce sefer teşekkür ediyoruz. Onların sayesinde su, ekmek, yemek; mesela fırınımız var, gittiğimiz vakit şu kadar ekmek gereksinimimiz var, diyoruz, sorun çıkarmadan oradan veriyorlar. Bu nereye kadar bu türlü gidecek?”

“ÜNİVERSİTEDEKİ ÇOCUĞUM, OKULU BIRAKIP LİMANDA İŞE BAŞLADI”

Depremzede Aliye Çetin, çocuklarının eğitim durumu hakkında da şu bilgileri verdi:

“Çocuklarımızın okulları kapalı. Benim çocuğumun biri lise biri de üniversite birinci sınıfta Adana’da okuyordu. O çocuğumu getirdik. Üniversiteden gelen çocuğum, ‘Oğlum rahatsın. İşte üniversiteni oku’ falan derken şu an geliyor ki simsiyah, limanda çalışıyor. Limana girdi. Üniversite hayatı bitti çocuğun. Oradan 9 bin falan maaş vereceklerdi. Onu da taban fiyata çektiler, ‘Sen öğrencisin’ diye. Öğrencinin hakkı nerede? Bu, sarsıntıdan sonra olan olay. Benim çocuğum ağır hasarlı meskenden çıkmış, ‘online eğitim’ diyor. Nerede internet, nerede bilgisayar? Buradan işe gidip geliyor.”

“LİSEDEKİ ÇOCUĞUM, ‘YAŞIMI BÜYÜTSEM DE İŞE Mİ GİRSEM’ DİYOR”

Çetin, lise öğrencisi olan çocuğunun da yanında kaldığını belirtti. Çetin, çocuğunun “Bu iş bu türlü olmayacak. Sanki mahkemeye versem, yaşımı büyütsem, ben de mi işe girsem” dediğini aktardı.

“BİZ DE DAHA BÜYÜK ENKAZIN ALTINDA KALDIK”

“Verilecek konuttan hiç bahsedilmiyor bile” diyen Çetin, kelamlarını şöyle tamamladı:

“Bana nerede konut vereceksin? Yerimi verecek misin? Ben buraya bu çadırı koyup da yerimde oturabilecek miyim? Elektrik yok, su yok, yer yok, verilecek konutla ilgili bilgi yok. Neyi bekliyoruz biz yani? Bazen diyorum ki, sarsıntıda ölmek çok makûs, bu enkazın altında. Biz de daha büyük enkazın altında kaldık o vakit. Yani yalnızca karnımızı doyuracak kadar ömür savaşı veriyoruz yani.”