Hayalleri enkaz altında kaldı

ADIYAMAN’dan 8 ay evvel birlikte yaşadığı annesi ve kardeşine mesken alabilmek için Almanya’ya çalışmaya giden Burak Doğan (24), Kahramanmaraş merkezli zelzelelerde yapayalnız kaldı. Doğan, zelzelede annesi İlhan (51), kardeşi Batuhan (18), anneannesi Hulisiye ile dedesi Ali Turaç’ı kaybetti. Bundan bu türlü hayal kurmayacağını söyleyen Burak Doğan, “Depremde tüm sevdiklerimi kaybettim” dedi.

Sümerevler Mahallesi’ndeki 5 katlı Karayıldız Apartmanı’nın 2’nci katında Aile ve Toplumsal Hizmetler Vilayet Müdürlüğü’nde çalışan annesi İlhan, Sıhhat Meslek Lisesi son sınıf öğrencisi kardeşi Batuhan ile kiralık dairede yaşayan Burak Doğan, konut alma hayaliyle geçen yıl haziran ayında çalışmak için Almanya’ya gitti. Babası Mustafa Doğan’ı 2011 yılında kas erimesi hastalığından kaybeden Burak, Münih kentindeki bir restoranda çalışmaya başladı. 6 Şubat’ta Kahramanmaraş merkezli 7.7 ve 7.6 büyüklüğündeki sarsıntılarda Doğan’ın annesi ve kardeşi ile Besni ilçesindeki anneannesi Hulusiye ile dedesi Ali Turaç ömrünü yitirdi. Zelzelenin akabinde memleketine dönen Burak Doğan, ailesini toprağa verdi.

‘6 ŞUBAT SABAHI ALDIĞIM HABERLE DÜNYAM YIKILDI’Enkazdan hasarlı çıkarılan annesine ilişkin arabayla Erzurum’a gelen Burak Doğan, Aziziye ilçesindeki Hizmetiçi Eğitim Enstitüsü’nde konuk olarak kalıyor. Kurduğu hayalin enkaz altında kaldığını söz eden Doğan, şunları söyledi:

“Babam 36 yaşındayken hayatını kaybetti. Annem çalışarak bize bakıyordu. Ben de onlara konut almak, daha hoş bir ömür sürmek için Almanya’ya çalışmaya gittim. Lakin 6 Şubat sabahı aldığım haberle dünyam yıkıldı. Hem annemler hem de dedemler birinci zelzelede yıkılan enkazda kaymıştı. Uçakla geri döndüm. Konutumuz yıkılmıştı ve annem ikinci güne kadar yaşıyordu. Fakat onu da kaybettik. Enkazdan evvel kardeşim ve sonra annem çıkarıldı. Onları defnettikten sonra Besni ilçesindeki anneannem ve dedemi toprağa verdim. Tüm sevdiklerimi kaybetmiş, yapayalnızdım. Anneme ilişkin arabada binanın enkazında kalmış ağır hasar almıştı. Arabaya binip Erzurum’a geldim ve buradaki Hizmetiçi Eğitim Enstitüsü misafirhanesinde kalmaya başladım. Koca dünyada yapayalnız kaldım. Artık ne bir hayal kuruyorum ne de ileriye dönük planlar yapıyorum.”