Güçlü koşullarla gayret ederek ekmeklerini ormandan çıkarıyorlar
Büyük kısmı ormanlarla kaplı Kastamonu’da orman köylüleri güç kaidelerle uğraş ederek geçimlerini sağlıyorlar.
Orman Bölge Müdürlüğü, ormanları gençleştirmek için sistemli olarak yaşlı ağaçların bölümünü yaptırarak yeni fidanların yetişmesine alan açılmasını sağlıyor.
Bunun için Orman İşletme Müdürlüğü tarafından orman işleri öncelikli olarak orman köylülerinin kurduğu kooperatiflere veriliyor. Kooperatif üyesi köylüler, ormanda belirlenen ağaçları kesiyor, kesilen ağaçların satışından gelir elde ediyor.
Yüz ölçümünün yaklaşık yüzde 66’sı ormanlarla kaplı olan Kastamonu’nun neredeyse tamamında orman köylüleri tomruklar ortasında alın terlerinin karşılığını almak için mesai yapıyor.
Kastamonu merkeze bağlı Ahlat köyünde geçimlerini ormancılıkla sağlayan köylüler, günün birinci ışıklarıyla mesailerine başlıyor. Orman Bölge Müdürlüğüne ilişkin üretim alanlarının yolunu tutan köylüler yazın sıcaktan, kışın ise soğuktan korunmak için kendilerince prosedürler geliştiriyor.
Ormancılar tarafından çeşitli devirlerde işaretlenen ağaçları motorlu testere ile kesen orman köylüleri, bir yandan da kuruyan kısımları temizleyerek ormanın kendini yenilemesine katkı sağlıyor.
Kestikleri tomrukları bazen elleriyle bazen de traktörlerle yol kenarlarına çıkaran köylüler, daha sonra kamyon ve römorklarla tomrukları orman işletmesinin deposuna taşıyor.
Ahlat köyünde yaşayan 35 yaşındaki Sami Tüfekçioğlu, AA muhabirine, 10 yaşından beri baba mesleği olan orman işi yaptığını söyledi.
Kesim yapılacak alanların Orman Bölge Müdürlüğü tarafından belirlendiğini, ağaçların damgalandığını kaydeden Tüfekçioğlu, “Bize numaralar bildiriliyor, biz de ormana giderek kendimize düşen numaraları keserek ormanı seyreltiyoruz.” dedi.
“Sabahları çok soğuk oluyor. Kışın bazen eksi 5-10 dereceyi buluyor”
Her sabah erkenden kalkarak ormanın yolunu tuttuklarını, kaza riski yüksek olduğu için işlerini titizlikle yaptıklarını anlatan Tüfekçioğlu, şunları lisana getirdi:
“Kahvaltımızı yapıp sabahları 7.00’de meskenden çıkıyor, kısma geliyoruz. Bazen konuttan kesim yeri ortası 1,5 saat sürüyor. Çok zorlukları da var. Yeri geliyor yağmur, kar, çamur oluyor. Köye yakın olursa öğlen yemeğini meskende yiyoruz ancak genelde uzak olduğu için ormanda kendimiz hazırlayıp yiyoruz. Sabahları çok soğuk oluyor. Kışın bazen eksi 5-10 dereceyi buluyor. Üşüdüğümüzde kesitten artan kesimleri yakıp ısınıyoruz. Geçimimizi sağlamak için sıkıntı kurallarda çalışıyoruz. Yeri geliyor yağış, yeri geliyor kar oluyor. Bu iş çok sıkıntı, aceleyi sevmez. Bazen gündüzleri yetmiyor geceleri çalıştığımız oluyor. Önlemlerimizi alarak ivedi etmeden çalışıyoruz. “
Kendileri için çok bedelli olan ormanı birebir vakitte koruduklarını vurgulayan Tüfekçioğlu, “Orman bizim geçimimizi sağlıyor lakin aslında hayatımızın bir modülü. Ormanların pahasını biliyoruz, koruyoruz. Her yere ateş yakmıyoruz mesela. Nasıl çocuğumuzu koruyorsak ormanları da koruyoruz. Devletimizin planlı bölümlerini yapıyoruz. Ortalarındaki ağaçları keserek seyreltip daha çok güneş görüp daha yeterli gelişmesini sağlıyoruz. Bu sayede ormanı güçlendiriyoruz.” diye konuştu.
“Herkesin bir ekmek teknesi var, bizimki de orman”
Mesut Yılmaz Tüfekçioğlu da ormanın konutları olduğunu belirterek, “Herkesin bir ekmek teknesi var, bizimki de orman. Rızkımızı buradan kazanıyoruz. Bazen yarım metre kar oluyor, ıslanıyoruz ancak helalinden ekmeğimiz buradan çıkıyor. Bazen de yol kenarlarında çalıştığımız yerlerde ormanda geyikler, ayılar, domuzlar çok sayıda yaban hayvanı görüyoruz.” tabirlerini kullandı.
Mustafa Abduloğlu ise bu işin kendilerine dededen kaldığını tabir ederek, “Sabah geldiğimizde damgalıları bulup kesiyoruz, sonra kenara çekiyoruz. Kepçelerle kamyona, römorka yükleyip depoya gönderiyoruz. Evvelce öküzlerle, mandalarla çekerdik, artık traktörlerle çekiyoruz. Genelde köylüler bir ortada yan yana olduğu için kimisi yemek yapar kimisi çay demler, birlik beraberlik içinde yapılır.” dedi.