Enkaz altındaki yaralıya müdahale ederken Elbistan merkezli sarsıntıya yakalandı

Merkez üssü Kahramanmaraş’ın Pazarcık ilçesi olan 7,7 büyüklüğündeki sarsıntıda yıkılan binanın altında kalan yaralıya damar yolu açmaya çalıştığı sırada Elbistan merkezli 7,6 büyüklüğündeki zelzeleye yakalanan UMKE vazifelisi Cihat Ural, enkaz altından çıkarak öteki takımlarla 16 yaşındaki kızı kurtardı.

6 Şubat’taki birinci sarsıntının akabinde yıkımın yaşandığı Adıyaman’a görevlendirilen Bitlis UMKE işçisi, AFAD uyumunda arama kurtarma çalışmalarına katıldı.

Yaralıların bir an evvel kurtarılması için canla başla çalışan grupta yer alan UMKE vazifelisi Cihat Ural, bir binanın enkazında ulaştıkları 16 yaşındaki yaralı kıza damar yolu açmaya çalıştığı sırada 7,6 büyüklüğündeki ikinci sarsıntıya yakalandı.

Önüne düşen moloz ve hafriyatı kaldırarak kendi imkanlarıyla enkazdan çıkmayı başaran Ural, yaşadığı şoku atlattıktan sonra öteki takımlarla tekrar enkaza giderek müdahale ettiği yaralı kızın da sağ çıkarılmasına katkı sağladı.

Adıyaman’da yaşadıklarını unutamayan Ural, AA muhabirine, birinci büyük zelzeleden sonra gittikleri Adıyaman’da, birçok binanın yıkıldığına tanıklık ettiklerini söyledi.

Görev dağılımı yaparak enkazlarda çalışmalara başladıklarını anlatan Ural, şöyle konuştu:

“Açtığımız noktalardan girerek yaralılara ulaşmaya çalıştık. Bu sırada enkaz altında 16 yaşlarındaki bir yaralıya ulaştım. Damar yolu açmaya çalıştığım sırada 7,6 büyüklüğündeki ikinci sarsıntıda enkaz altında kaldım. Üzerime bir şey düşmedi lakin giriş yolum kapandı. Bir mühlet sonra önüme düşen molozları kaldırarak dışarı çıktım. Zelzelenin şokunu atlattıktan sonra tekrar enkaza gittim. O yaralı çocuğa ulaştık.”

“Enkazdan çıkamayacağımı düşündüm”

Enkaz altında bekleyenlere en kısa müddette ulaşmak için grup arkadaşlarıyla gece gündüz gayret gösterdiklerini lisana getiren Ural, kendi canlarından vazgeçerek insanlara umut olmaya çalıştıklarını vurguladı.

Yaşamın olduğu her yerde umudun da olduğunu tabir eden Ural, şunları kaydetti:

“Amacımız enkaz altındaki her yaralıya ulaşabilmekti. Bunun için elimizden geleni yaptık, keşke daha fazlasını yapabilseydik. Enkaz altında kalınca, insanların ne durumda olduklarını, ne zorluklar yaşadıklarını daha güzel anladım. Çıkış yolum kapanırken ailem ve sevdiklerim gözümün önüne geldi. Enkazdan çıkamayacağımı düşündüm. Kendi imkanlarımla molozları ve hafriyatları kaldırarak yolumu açtım. Bu çok büyük bir çaresizlik. Sonrasında gittiğim enkazlarda bu çaresizlik şuuruyla çalışmaya devam ettim.”