Baba yadigarı "hicaz" ve "rast makamı" Maraş çöreğinin üretimini sürdürüyor

Baba yadigarı “hicaz” ve “rast makamı” Maraş çöreğinin üretimini sürdürüyor

MUHAMMED KAYGIN/ÖZGÜR ALANTOR – 6 Şubat’taki zelzelelerin merkez üssü Kahramanmaraş’ta yıkılan binada babası ve annesinin yanı sıra pek çok yakınını kaybeden 33 yaşındaki Kamil Akçöp, Tarihi Maraş Çarşısı’nda babasından yadigar fırında klâsik lezzet Maraş çöreği üretimini sürdürüyor.

Babasıyla yıllardır çarşıda yöresel lezzet Maraş çöreği yapan Kamil Akçöp, zelzelelerde yaşadıkları binanın yıkılmasıyla babası ve annesi ile ağabeyi, ablası ve pek çok akrabasını kaybetti.

Yaşadığı acıları içine atarak baba yadigarı fırının başına geçen Yılmaz Akçöp, gücünün yettiğince babasının emanetini taşımayı hedefliyor.

Kamil Akçöp, AA muhabirine, 1982 yılından itibaren çarşıda Maraş çöreği yapan babasının bu lezzeti Kahramanmaraş’a sevdiren birinci şahıslardan olduğunu söyledi.

Depremde kaybının çok olduğunu lisana getiren Akçöp, “Ben 7 yaşından beri buradayım. Elimizden geldiği kadar babamın ismini yaşatacağız burada. Kaybımız çok olduğu için zelzeleden 20 gün sonra iş yerimizi açabildik. Yakınlarımıza vazifemizi yaptıktan sonra kaldığımız yerden devam ediyoruz. Hayat devam ediyor.” dedi.

Babasının ismini yaşatmayı istediğini vurgulayan Akçöp, “Babam toplumsal bir insandı, müzik söylerdi, sanat müziğiyle uğraşırdı. Her çöreğine makam verirdi. Yumuşak çöreğe ‘hicaz’, sert çöreklere ‘rast makamı’ sıkıntısı. Çok büyük acı yaşadık, o süreç anlatılmaz aslında. Biz de babamın yadigarı olan mesleğimizi tekrardan kaldıracağız. Burada giden esnaf arkadaşlarımız var. Herkesin acısı büyük, Allah’ın müsaadesiyle en yakın vakitte çıkacağız bu işlerden.” sözlerini kullandı.

Deprem gecesi babası “Oğlum gel maç izleyelim” diye aramış

Depremin olduğu gün kayınpederinin meskeninde kaldığını anlatan Akçöp, şunları kaydetti:

“Orası biraz dağlık alan olduğu için hayatta kaldık. O gün, pazar günü babam üç sefer aradı beni aradı, ‘Oğlum gel maç izleyelim’ diye. ‘Baba burada durayım’ dedim. O da ‘Oğlum gel’ dedi ısrarla. Hiç demeyen adam üst üste ısrarla ‘Gel’ dedi. O gün kayınbabamlarda ekşili çorba yapmışlardı, Maraş’a has yöresel yemek, onun hatırına orada kaldım. O sabah meskenime geldim, baktım bizim meskenimiz de çökmüş. Benim binadan da 55 kişi vefat etmiş. Yerle bir olmuş. O denli hisler yaşadık, anlatılmaz. Allah düşmanımızın başına bile vermesin. Bu ülke bizim, birlik beraberlik üst düzeyde olduğu sürece hiçbir şey olmaz inşallah.”