Ağır hasar alan konutundan kurtardığı can dostu "Rodi"yi yanından ayırmıyor

Ağır hasar alan konutundan kurtardığı can dostu “Rodi”yi yanından ayırmıyor

MUSTAFA ÜNAL UYSAL/MUZAFFER ÇAĞLIYANER – Osmaniye’de ailesiyle konteynerde kalan Kemal Ramazanoğlu, sarsıntılarda ağır hasar alan konutundan kurtardığı can dostu “Rodi”yi yanından ayırmıyor.

Yıldırım Beyazıt Mahallesi’nde yaşayan 39 yaşındaki Ramazanoğlu’nun meskeni, Kahramanmaraş merkezli sarsıntılarda ağır hasar aldı.

Deprem sırasında eşi ve çocuklarıyla dışarı çıkan Ramazanoğlu, kızı Defne’nin hatırlatması üzerine meskende unuttukları Golden melezi köpeği “Rodi”yi almak için kaldıkları konuta girdi.

Yaklaşık 3 yıldır baktıkları köpeği konuttan çıkaran Ramazanoğlu, bir mühlet ailesi ve köpeğiyle otomobil ve çadırda kaldıktan sonra Karaçay Konteyner Kenti’ne yerleşti. Burada “Rodi”yi bir an olsun yanından ayırmayan Ramazanoğlu, can dostu ve ailesiyle zelzelenin izlerini silmeye çalışıyor.

“Ailemizden biri üzere yanımızda oturur, yatar”

Kemal Ramazanoğlu, AA muhabirine, zelzele esnasında büyük kaygı yaşadıklarını anlattı.

Sarsıntıdan sonra aşağı indiklerini aktaran Ramazanoğlu, “Dışarı çıktığımızda kızım ‘Rodi’ diye bağırdı. O sıra fark edemedim. Köpeğim aslında balkonda inliyordu, titriyordu. Biz onu anlıyoruz o sıra, ‘Beni unuttunuz, beni alın’ diyordu. Bizden daha makûs korktu. O an ben de dayanamadım. Aslında evladımdan farkı yok. Onu o denli görünce üst çıktım. Süratli bir biçimde aldım, aşağı indim. İndikten sonra ikinci sarsıntı oldu. Allah yüzümüze baktı. Çok şükür ‘Rodi’yi kurtardık.” diye konuştu.

Ramazanoğlu, süreç içerisinde hem ailesinin hem de can dostu Rodi’nin sarsıntı psikolojisinden uzaklaştığını belirtti.

Rodi’yi iki aylıkken bakmaya başladıklarını ve çocukları üzere sevdiğini anlatan Ramazanoğlu, şunları kaydetti:

“Ailemden farkı yok. İki çocuğum var, Rodi 3’üncü çocuğum üzere. Kimi insanlara tuhaf geliyor ancak sonuçta canlı. Ayrım yapmıyoruz. 3 yıldır meskenin içerisinde yaşıyor. Hiç yanımızdan ayırmadık. Rodi için apartmana da çıkmıyoruz. Hayatımızı Rodi’ye nazaran yönlendiriyoruz. Apartmanda oturamayız, şikayet gelir. Şu an konteyner kentteyiz ve onunla yürüyüşe çıkıyoruz. Kızım, oğlum ve eşim onunla oyunlar oynar. Ailemizden biri üzere yanımızda oturur, yatar. Rodi olmazsa makus oluruz, hepimizin başka bir bağı var.”